Aşkın Başı Ve Sonu

O mevsimdir, sana gelirim.
Yaprakların rengi gözlerine dönünce,
Çam ağaçlarını keman edip,
Çalmaya başlayınca rüzgar...
O mevsimdir.
Havaya yayılırsın çiçek çiçek
Hasretin zulmü andırır.
Daha duramam çeker toprağın.
Sana gelirim.

O kapıdır, seni beklerim.
Ölüm yakut gözlü mübaşir,
İsmimi bağırır boş koridorlara.
Duyulur eşikte ayak seslerim.
O kapıdır.
Kilidi gümüşten bir saç teli,
Kadim aşklardan yadigar.
Zaman ardımdan akar.
Seni beklerim.

Bu vaattir, sende kalırım.
Soğuk duvarlarında ömrüm kazılı.
Ben senin aşkının emektarıyım.
Nefesin özgürlüğümün mayası.
Bu vaattir.
Bir gün olsa ömrüm, fedadır.
Dokunsam yansa kanatlarım, fedadır.
Pervanenim, ışığımsın, gidemem.
Sende kalırım.

Ve o sondur, sende biterim.
Vurur ömür saatimin onikisi.
Vakit o vakit olur.
Dünyaya kapanır gözler,
Gerçeğe açılır ardına kadar.
Sırrı dökülür aynanın, arkası görünür.
Gör gördüklerimi, ey aşk dediğim.
Aç ellerini.
Aşkın sahibi isimlerini pay ediyor aleme.
Ve ne tecelliler düşüyor hissene, gör.
Gör benden değil aşk, sana değil.
Ben aşkı sende gördüm.
Aşk beni sende buldu.
O son mu, yalan, o ölümlünün sonu.
O nokta kelamın sonu.
Aşk dilden münezzeh.
Aşkla konuşur Arşın Sahibi.
Bütün söylenenler kıyama durur.
işte o son ki, aslında baştır.
ben sende tutuştum, onda yanıyorum.
ve bir şeyler geveliyorum zihnimde.
alemin kulağına fısıldıyorum.
ve o kelamın sonu.
o son bendeki benin sonu.

Bu fakir vuslat-ı vücud istemez.
Aşkın sahibine nefes armağan edilmez.
Aşk azad edildi maddeden.
Emaneti teslime vekil gönderilmez.