Aşkın Ayeti Şiiri - Davut Daşkıran

Hayallerimi devşirdiğimde
Kırılmış umutlar görüyorum gölgemin altında
Öyle bir düş ki bu
Boğuluyorum soluğunda
Ve şafak katlediyor
G/özlerimin kıvrımlarındaki ışığı
G/izlediğim ne varsa ifşa ediyor gözyaşlarım

Üşürken avuçlarım
Sensizliğin kahrını yazıyorum parmak uçlarımla
Küsüyor sayfalar d/okudukça yokluğunu
Seni buluyorum satır başlarında ömrümün
Seni ararken yüreğim yalnızlığın kıyısında

Ekerken toprağa avuçlarımdaki hüznü
Ayet-ayet aşk dökülür sema’dan üstüme
Tüllenir sükûtu elem fecrin ışığında
Üşür ellerim boğarken gecenin karanlığını
Ve düşer yüreğime sensizliğin büyük yangını

Adım-adım yürürken suskunluğu
Derin telaşında buluyorum kendimi
Seni beklemenin…
Beklemek, yokluğun tam ortası
Beklemek, benden gitmeyen başımın belası
Ve beklemek, Usulü bozuk fermanın adı

Sonra ben
Bütün ıslak gecelerde hesaba dururum
Ezber ettiğim kelimeleri
Bir adım geçemiyorum senden öteye
Bir adım senden geride

Sana ç/aldığım bütün gülüşleri
Saklıyorum yürek oyuğumda
Bildiğim tüm t/uzaklara salarken sevdamı
Değsin istiyorum ruhuma aşkın ayetleri
Mabedimde esen duaları temaşa ederken
Dem tutmuş bir sevdaya meyleder
Siretimin ahvali
Ve çehremde renk bulamayan kirli kelimeler…

Şiirlerin baharında
Toplarım topraktan hüznümün filizlerini
Düşmeden gayya kuyusuna tutuyorum gülleri
Ve sözlerime sürdüğüm tek şeydir Yusuf'un gömleği

Ciheti belli sevdamın, Göklerden akar
Varsın anlamasın artık beni ağyar
Bu yüzdendir ben
Durunca Kıyama, ölüme niyet
Utanır çehremde aşkın ayeti

Şimdi
Ben ne zaman seni düşünsem
Hüzün nazil olur süveydam üstüne
Biliyorum
Gelmeden Sen bitmeyecek asla
Kadim yalnızlığım…

Duyuyor musun?
Son deminde kalemimin
Seslenir mürekkebinden bir seda;
Aşkın ayetidir ŞEHADET…