Şairlik bir ünvan, oysa ben ünvan sahibi degilim. Sözü bilen insan hakikati bilir. Hakikati bilen insan tevazu sahibidir. Benlik yoktur söz dilinde . Hüner, sen olabilmektir...
Şefkate doygun bir okadarda mahrum yalın sade nostaljik biriyim. Hayallerim var gercekten müstesna , uyuyup uyanip benimle Kalan, gerceklerim ise elem verici , utanç duvari gibi yüzüme çarpan. Gönul almak hüner yıkmak değil. Çelmekten ziyade iş orada kalabilmektir.
..
Neden'sizdi icimdeki hezeyanin muhkem ağusu
Dikenli tellere takılır gibiydii sesin
Belli ki artık, hicretimi bekliyor gökler
Hangi mezarda yerim, bilmeyeceksin...
Haddim Değil Hudutsuz Mululukları istemeye
Keşke Tertemiz Kalabilseydi Ruhum Kirlenmeden apak.
Unuttum Dünyaya neden niçin gelip Seyr-i izan etmeyi.
Yürüdüğüm Yolların hepsi artık birer çıkmaz sokak.
İnanmıyorum artık insanların sahte Yüzlerine.
Ruhumda hayat bulan o izansiz heyecan
Kanatlanip kalbimden uçacak sandım.
Melhemle kapanmayan bu onmaz yara.
İkı cift kelamla sarılır sandım.
Muhtaçtır alem bir soluk benize.
İnsan Hiçbir zaman Unutmaz
Sadece Uyutur.
Biran gelir Uyanıverir.
ve işte ozaman herşey
Yeniden Canlanır.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!