Aşkın Ateşi Kutlu Nebi Şiiri - Egemen Köse

Gül kokulu huzuruna varsam tekrar,
Mübarek Ravzana sürsem yüzümü;
Salât-ı Ümmiye ile selamlasam seni,
“Geldim ya Resûlallah…” desem tekrar.

Görmeden sevdik seni ey nurlu Nebî;
Sensin ümmetinin kutlu rehberi.
Âşıkların gönlünde yanan ateşi
Seninle bulur kalbim ebedî neşeyi.

Duysam mübarek adın, gözlerim dolar;
Sevdan ile tutuşur, yürekler yanar.
Bu garip âşığın aşk ile bakar,
Dolu dolu gözlerle yeşil Ravzana.

Bir defa görmedim nâzenin yüzünü,
Gecelerde ararım nûrdan özünü.
Medine’de ezan okur bir akşam vakti,
İsmin anılınca titretir gönlümü.

Bir akşamüstüydü, geldim huzuruna;
Hayret ile daldım yeşil Ravzana.
Dilim sustu artık, gönlüm konuştu;
Aşkımı söyledi haykıra haykıra.

Güzeldir Medine, senden dolayı;
Gecesi gündüzü mâneviyatlı.
Âşıkların vuslatı, aşkın kaynağı —
Sonsuz salât olsun sana, güzel Mustafa
(Sallallahu Aleyhi Vesellem).