Aşkın ardından Şiiri - Yusuf Aygun

Her şey gibi aşkı da tükettik artık.
Dünyevileşmenin kahredici kasveti ölü toprağı gibi çöktü aşkın üstüne.
Şiirlerde kaldı her şey.
Geçmiş günlerden anlattığımız tatlı bir hatıradır artık aşk
Ah! Ne aşklar varmış diyoruz artık.
Sanki kalp aynı et parçası ama içi boşalmış sadece bir organ.
Masumiyetini kaybetmiş, artık kötü yola düşmüş aşk.
Hangi hamam, hangi su temizler artık aşkın ifal edilmiş masumiyetini.
Kim kabul eder onu bu lekeli haliyle.
Tövbesi var mıdır bu günahın.
Kim temizleyecek aşkın namusunu.
Aşkın simgeleri hangi müzede sergilenmelidir.
Ziyaretçisi olur mu o essiz serginin.
Habersizce bırakılmış ve zengin bir müzayedecinin eline düşmüş
Oyalı mendil yâda bilmem kaçıncı dededen
Entel mirasyedi toruna tevarüs etmiş ucu yanık mektubun.
Kim? öldürdü aşkı. Yıkanmaya değer mi?
Artık kirlenmiş masumiyeti. Salasını hangi fasık münadi okur.
Zikredebilir mi vefat etti diye adını ve rahmet okuyabilir mi şaki ruhuna.
Hangi musalla taşına konur leşi.
Kim şahitlik eder masumiyetine ve kim helallik verir ihanetine.
Namazı kılınır mı?
Hangi toprak kapatır onun ayıbını.
Türbesini kim ziyaret eder.
Hangi masum çaput bağlar yâda dilek diler yalancı lahdinden.
Hurafeler bile hurafe kalır artık aşkın yanında.
Yedisi, kırkı bilmem kaçı, mevlidi, yasini, tebarekesi kurtarır mı onu nardan.
Affettirir mi günahını. Helvası yenir mi?
Geçer mi boğazlardan.
Hangi imamın telkini ulaşır kulağına.
Kabrinde rahat bırakır mı onu azap.
Münker-Nekir ne sorar aşka.
Cevap verebilir mi işlediği cürme günaha.
Mahşerde yüzü var mıdır hesap vermeye.
Hangi peygamberden dilenebilir onun için şefaat
Ve de çıkar mı aşk acaba cehennemden.
Yâda dirilir mi belki yeniden…

YUSUF AYGÜN..