Aşkın Alzaymırı

’Oysa aşk, kalbe vurulan damgaydı!’’

Haklısınız bayan
Üstünden çok vakit geçti
Anımsamamız normal.

Biliyorum,
Yüzüm tanıdık ama
Sanırım adımı hatırlamadınız!
Sesimin tınısı da bildik tabi…
Anlıyorum,
Çünkü hiç değişmedi!
Eskisinin aynı…

Efendim!
Fazla mı mikrofonik?
Aaa! Evet…
Hem acı
Hem de komik aslında.
Demek unuttunuz!
Oysa ki siz;
İlkin sesime vurgundunuz,
Sonra nefesime…
Sırılsıklam âşık oldunuz!

Yazık…
Hayat böyledir işte;
Dün ölürcesine sevdiğini,
Uğruna ömrünü verdiğini,
Bir gün anımsamamaktır…

Ve
Çok nadir insan beceremez bunu;
Ben gibi…

Hem ben seni
Çayımdaki dem,
Gözümdeki nem gibi sevdim!
Bak hala
Gönlüme bıraktığın,
Emanetin aynı…
Giderek derinleşen bir sancı…

Antakya, 24 Eylül 2020