Aşkın Alemi Şiiri - Nisâ Gülse Uygur

Allah demiş ki “Muhammedin aşkına yarattım’’ bütün alemi,
Yürek gözümüzün gördüğü alem aşk alemi,
Aşkla döner dünya, aç sen ellerini,
Aşk duysun sesini…
Sen yeter ki teslim et aşka kendini,
Aşka teslim ettiğinde bulur dualar yerini,
Kulun bir damladır, yeryüzündeki demi,
Gökten inen damlanın yol alma hikayesi,
Kimler geldi yeryüzüne indi,
Gelipte bir çimen yeşertemeden gitti…
Aşk aynaya bakmak gibi,
Bakıpta su misali akmak gibi,
Kendini sanma gerçek gibi,
Aynanın arkası gerçeklerin timsali,

Bakıyorum adını dünya koymuşlar, kurulmuş meclisi alemi,
Gerçek olan asıl Aşkın meclisi,
Bekleme kimseden hiçbir haberi,
Bulacak olan zaten gelir bulur seni,
Ferahlat içini kalmasın elemi kederi,
Rahatlat kalbini bu dünya geçici…

Kalacak olan varsa buyursun girsin içeri,
Buraya değil, diğer alemde kalalım ebedi…

Rabbime ulaşmak için yol edindim seni,
Sen ‘ben’ değilsin ki Ben nasıl ‘Sen’ olayım ki…

Semaya baktım açtım gönül penceremi
Sende gel ‘Ben’ olda gir içeri…

Gel sevgili yok et kendini, yokluğun olsun aşkın vesilesi,
Bende yok edeyim kendimi, beraber yok oluş olsun çilenin tesellisi…

Aşkın değeri aşık olduğun kişinin kıymeti,
Kıymetini bilmediğin bir aşkın olur mu hiç değeri…

Gel sevgili binbir parça et beni,
Ben parçalandıkça artsın aşkın gerçekliği…