Aşkın Adı Ayak İzi Şiiri - Ersin Çakmak

gittin dışarısı kıştı, kapandım evime,
çıkmadım hiç ama hiç dışarı,
bir sürgü çektim bahçe kapıma,
yalnızlığa gömdüm başımı.

bir kardelen gibi bekledim baharı,
istemedim gelmesin sen yoktum yanımda,
neyleyim ben sensiz ılık rüzgarı,
ve geldi bahar gözlerim kamaştı.

senin ayak izini gördüm,
bahçemde ki patikada,
giderken çamurdu yolların,
ayak izin kalmıştı orada.

patika bile güzelleşmiş,
senin ayak izinle,
ayak izini besledim,
soğudum çiçeklerden.

küçük adımlar atmışsın belli giderken,
bir kardelen ezmişsin sen istemeden,
kapının önünde duraklamışsın belki de,
bu anlaşılıyor senin ayak izinden.

ölsemde unutmam gittiğin geceyi,
saklarım bir ömür boyu ayak izini,
bir onu bıraktın bana bir de kinini,
saklarım ben gibi ezdiğin o kardeleni,

ersin koydum adını kırdığın kardelenin,
aşkın adı olsun dedim ayak izini,
bir kova su döktüm ayak izinin yanına,
bastım var gücümle çıplak ayakla,
ben de gittim izler kalsın bizden tek hatıra.