Aşkın Açtığı Kapkara Derin Yara

Boş bir masada iki dolu kadeh
Kırıldı tuz-buz, aktı bu aşkın şarabı
Yarım kaldı ağaca kazıdığım adın
Aşkımız unutulacak, korkarım isimsiz.

Söylerdim lakin; dilim tutuk, kuru damak
Öylesine yorgunum ki bitik ve harap
Seninle içmeden bir damla şarabı
Gerildi gözlerime her yer, sanki serap.

Gözlerim akmıyor, sanki kuru bir çorak
Felege de sorulmuyor niye bu tokat
Parçalanmış kalbim kırık vazoyu andırır
Çiçeklendiği günler hep beni kandırır.

Gönlümde bir boşluk kimse göremez
Çektiğim bu acılara daglar dayanmaz
Korkarım bu dertler kalacak içimde
Ferhat ve mecnun,dan ne farkım olacak.