Aşkın Acı Hâli Şiiri - Oğuzhan Okumuş

Ölüm yokluğuna,
İnsan alışıyor zamanla.
Asıl mesele,
Yaşarken alışmak ölüme.
Bir yerde nefes aldığını bile bile,
Sevdiğini gömmek kefensiz, topraksız gönlüne,
Buna kim alışırım derse birine,
Gelsin yol göstersin alışmak nice.
Her aldığın nefes batar içine ince ince,
Kan kusar gibi olursun aklına geldikçe.
Zamanında heyecandan iki büklüm olan mide,
Ağrısız sızısız geçirmez oldu bir ,iki gece.
Alev alev yanar yüreğim sessizce,
Cehennem dedikleri bu belki de.
Bugün çıkıp gelsen bile,
Senin dahi derman olacağın yok sensizliğe.
Aradığım nice,bulduğum nice,
Ben daha çok yanarım bu derdime.
Keşke biraz aklım olsa da yetse şu işe,
Akıl da yanar mı ? Kalp gibi her gece.
Aklın sahibi bunu da bana sen söyle.