Aşk Abidesi Şiiri - Ercan Keskin

Sanki diyecek bir sözün kalmadı bu dünyaya;
Eskiden böyle miydi ? Mevsim değişir ,hemen
Şiiri yazılırdı birden güle oynaya...
Şaşırtmazdı hiç onu sevdiğini söylemen.

Dalgaların geriye çekilmesi gibidir;
Ruhun içe dönmesi, kendini dinlemesi.
Başka zaman olsa tam da havası demektir,
Çıkış yolu öncesi kendini denemesi.

Değişmek zorundaymış gibi hissediyorsun;
Yanlış sahillere sürüklendiğini görüp,
Lay Lay Lom yaz gitsin boş ver diyemiyorsun,
Bu durum bambaşka bir şans diye düşünüp...

İnsan değişmek için değil, zorunluluktan,
Değişir ;değişmek mecburiyetinde kaldığı için.
Değişmek gerekirse değişmeli korkmadan;
Geç kalmaktan kork ! Şartı: Cesarettir bu işin.

Bitti bitiyor derken yüreğinde harlanan;
Sönmez ateştir yeniden yaratılan.
Değişime yenilmiş bir hayatın kavgası,
Umarsız kıyıya vuran geminin son şansı.

Şehir mi sana küstü sen mi şehre küstün?
Karanlıkta bir ışık onunla umuda düştün;
Ne kaldıran var ne de kimdir bu diye soran,
Ay ışığını bekler aşka yolculuk yapan.

Uzaklığın mislisi ile çekersin aşkı;
Yakınlaşmak istemek :önemli olan gerçek.
Kulağa hoş gelirmiş fısıldanan o şarkı:
"Neredesin sevgili? Ömrüm senle geçecek"

Lüks hayatın üst düzey yaşamıyla evrilmek;
Geriye dönüşü yok bir aşka boyun eğmek,
Düşlerin boşluğunda saklı bir yaşama uzanan,
Gerçekliği mümkünsüz bir hayale dayanan...

Kayıp kuşak arasında sayılırsınız siz;
Boşa harcanan bir ömür kaldı elinizde.
Bundan sonra : Umutsuz aşk abidesisiniz
Yan yana yerleşik bir kaidenin üstünde.

Sanki diyecek sözün kalmadı bu dünyaya;
Eskiden böyle miydi ? Mevsim değişir hemen,
Şiiri yazılırdı birden, güle oynaya...
Şaşırtmazdı hiç onu sevdiğini söylemen.