Aşkın 4 Şiiri - İbrahim Halil Demir

Aşkın taktı boynuma sevdanın yağlı ilmeğini,
Nur cemalini görür görmez giydim aşkın ateşten gömleğini.
Seven girince aşkın karanlık çıkmaz sokaklarına,
Sevilen bir anda şaşırtır sevene feleğini.

Aşkın taktı güçlü bileklerime sevda parangasını,
Tutturdu ben yaşadıkça yokluğunun en hüzünlü yasını.
Kapı kapı, sokak sokak, il be il dolaştırdı,
Fellik fellik arattı insanlar içinde insanların hasını.

Aşkın bağladı sana meftun gözlerimi sevda yazmasıyla,
Menzil murad alınmaz sevilenin karşılıksız sevdasıyla.
Dizlere takat, bileklerime kuvvet, gözlerime fer gelir,
Sevdanın hakkını veren beni canı gönülden seven insanla.

Aşkın dağladı işin kolayına kaçmadan seni seven gönlümü,
Özene bezene yazdım kesik uclu kalemle günüğümü.
Ne zaman yokluğunu yaşamışsam,
Büyük bir günah olduğu halde aşk ve şevkle istemişim ölümümü.

Aşkın çıkardı beni başı dumanlı karlı dağların doruğuna,
Her şeye dayanırım ama dayanamam asla yokluğuna.
Muhammedi gülü andıran veçhini temaşa etmek için,
Kızgın kum çöllerinde çalışırım karın tokluğuna.
25-26/Aralık/2013