Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Ayrılamam bilesin, bu kalp vazgeçmez senden,
Ahdımı,yeminimi önüne serdim candan...NE GÜZEL BİR AHİDNAME BU.. KUTLUYORUM SİZİ .ŞARKI SÜPERRRRRRR (TSM OLDUĞUNDA AKAN SULAR DURUR )
ne mutlu
birini candan öte sevebilmek
bu hayatta olmak demek
gönlünüzce daha da güzel olsun
hakkında hayırlı olsun gardaş
KÖYLÜ ŞAİRLER bekleriz sizi an gardaş
ne mutlu
birini candan öte sevebilmek
bu hayatta olmak demek
gönlünüzce daha da güzel olsun
hakkında hayırlı olsun gardaş
Uzaklarda arama, öz'le girdim yoluna,
Bin ümitle geldim ben, girdim artık koluna.
Üzüntü duyma artık, hadi bir bak soluna,
Yârim, keremkârımsın; canım, ruhum,aşkımsın.
Ayrılamam bilesin, bu kalp vazgeçmez senden,
Ahdımı,yeminimi önüne serdim candan.
Peri biâttır sana, mühürü vurdum kandan,
Maşûkum sensin inan; canım, ruhum, aşkımsın...
Can Dostum Gönül Dostum
gerçekten seven yürek sevgi
dolu hakiki insan yine bahar
esintiis tadında yine dökülmüş
güzel gönlü seven gönlü
kutlarım biliyorsun istemeden
de olsa şiirlerinden uzak kalıyorum
vakit azlığı dolayısıyla buraya geldiğim
anda sayfandayım. Severek duyarak okuyorum
Mesafeler uzaklık yakınlık
önemli değil önemli olan
samimi duygular ve kalp ile
ruhların yönüdür.Sevgi gerçek
sevgidir.
Bundan sonraki Istanbul
seyahatimde beraber gezeceğiz
dostlarla görüşeceğiz söz verdim
unutmadım..
Kutluyorum sevgilerimi yolluyorum..
UMARIM SESLENİŞİNİZİ DUYAR. BÖYLESİ YÜREKTEN SESLENİŞ İNSANI YOLUNDAN ÇEVİRİR. HARİKA BİR ŞİİR ELİNE YÜREĞİNESAĞLIK DEĞERLİ DOST. SELAM SAYGI VE SEVGİLER ESEN KAL..
Sevginiz şarkı tadında şiire yansımış. Tebrikler.
Anlam, anlatım ve ritmik bir akışla, arzu ve özlemin hakim olduğu harika bir çalışma.Bir dörlükle iznin olursa katılayım dedim.Kutlarım Sayın Nurdane Hanım.
Mürsel Adıgüzel
Sevdalandım nazına aşk denilen bu olsa
Bakmam kimse sözüne canım içimde solsa
Gül dökerim yonuna içinde olup kalsa
Hasretine yanarım canım ruhum aşkımsın
İpekten saçlarımı yoluna halı sersem,
Her cefâna razıyım, seni aşkla bir sarsam.
Tüm dertlerim bitecek, kuş olup sana varsam,
Mîr-i menimsin benim; canım, ruhum, aşkımsın.
Nevişahsına münhasır tarzıyla Nurdane hanımın kaleminden yine içten dizelerle örülü güzel bir şiir okudum.Kaleminizi ve yüreğinizi içtenlikle tebrik ediyorum, saygılar.
Özümde, can suyumda, her anımda sen varsın,
Tükenmeyen sevdâmsın, kalbimde yaşayansın.
Kristalden kristal, el değmemiş bir karsın,
Yâr-i menimsin benim; canım, ruhum, aşkımsın.
Nurdane hanımefendi, gerçekten sevda şiirlerinizdeki duygu derinliğini okuyup da takdir etmemek mümkün değildir.
Kaleminizi ve yüreğinizi kutluyorum.
Selam ve sevgiyle.
Kalbimin vuruşları ritmini senden alır,
Bir tek gülüşün ile hâzanım bahar olur.
Yanımda oluversen,dertlerim şifa bulur
Kütlarım
Bu şiir ile ilgili 24 tane yorum bulunmakta