Aşkımızın Romanı. Şiiri - Rifat Çamoğlu

Terk edilmişlerin yıkılmış heykeliyim.
Bakıyorum beyaz gelinlikler içindeki sevgilime.
İnanamıyorum,inanmak istemiyorum evlendiğine.
Ve ardından lanet edipte,seni sevdiğim için kendime.

Dur diyorum,dur ağlama,vurgun yemiş gönlüme.
Mutluluklar diliyorsun kahrolduğumu bile bile.
Tesellimi verdiğini zandediyorsun harabe gönlüme.
Nasıl yıkıldığımı görmek içinmi çağırdın düğününe.

At artık imzanı,dön dön git biran önce.
Sakınha ardına bakıpta gülümseme.
Ecelim olursun,ecelim,henüz yaşarken genç ömrüme.
Oysa ki ben hala adını kazırken kalbime.

Söyle vijdansız layıkmıydım aşkının zulmüne.
Aşkımızın romanını sen yazdın istemesende.
Benim seni sevdiğim kadar sende beni sevsende.
Artık çok geç,at imzanı kurşunlarla hikayemizin sonuna.

Dertsiz kedersiz olmasın,alıştırdın beni bütün acılara.
Bana bu günü yaşatacağına.
Hedef dikseydin beni kurşunlara.
Ağlamaz yıkılmaz,sürünmez,üzülmezdim.ölmezdim inan.