Aşkımızın ardındaki gerçek,
Seni sevmeme engel oluyor.
İçimi kemiren o mutsuzluk,
İliklerime kadar sömürüyor.
Sevemiyorum doyasıya,
Açlıktan kıvrandığım günler,
Zehir oluyor hayat bana,
Sana bir çiçek bile alamadığımda.
Aşkımıza zincir vuran,
Fakirlik yokmu sevdiğim,
Beni benden alıp götüren,
Sen değil benim ezilmişliğim.
İsyankar olma desende bana,
Sitem doluyum hayata,
Gücüm kalmadı sevmeye, sevilmeye,
Sırtımdaki yük yetiyor bana.
Unut beni zor olsada meleğim,
Sonunda soldu gönül bahçem,
Gelecek için tek dileğim,
İnsanca yaşamaktır sevgilim.
1977
Mehmet ElmacıoğluKayıt Tarihi : 19.12.2004 14:47:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Mehmet Elmacıoğlu](https://www.antoloji.com/i/siir/2004/12/19/askimizin-ardinda.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!