Habersiz çok yakın olup, uzak yaşamak..
Sevip sevip, biriken aşkını bırakmak.
Yaşamadık mı bunların hepsini?
Yürüyoruz bir yolda bilemeyiz geleceğimizi.
Hani vardır ya yakında yağmur yağar.
Bilirsin ama bir damlası sana düşmez.
Ararsın gönlünün dengini o gözükmez.
İşte sen öyle bir şeysin, bir serap gibi.
Bir çok canın çektiği özlem hiç oldun mu?
Ömrün geçer biter haberin bile olmaz.
Belki bu gizli aşklardan biri sensiz yapamaz.
Aradığın aşk sana yakındır ama ulaşamaz.
Aşkın ilk ergen tomurcuğu ne büyük heyecan.
Sevdanın yükü ağır onu zor taşıman.
Bir gün sevdiğini bulursun, ısrarla sana gelir.
Hep ertelersin söyleyeceğini ama aşk beklemez.
İstanbul Fatih hep yokuş, aşkım işte hep orada.
Daha ne yapsın? sermiş güzelliğini sana suna suna..
Bakarsın o gönlünün gözünün ışığına.
Çok seversin ama varamazsın muradına.
Ne engel vardı kendinden başka ona ulaşmaya?
O güzel gel diyor gel bana, daha ne yapsın?
Şimdi için pişman dışın isyan ama artık o yok.
Yaşamın sonbaharı yağmur yağıyor, kış yakın.
Ne kadar güzeldi, Güzel bir kız tarafından sevilmek.
Senin varlığının acılarıma şifa olduğunu görmek.
Nasıl bir bağlanmadır ki... hep onu düşünmek.
Ne acıdır sevip sonunda aşkını kaybetmek.
Aşk beklemez ama çok bekledi seni umutla.
Sana hep yürüdü, çıktı karşına arzulu bakışla.
Neden aşkımız hak ettiği yeri alamadı hala?
Suçlu benim durdum kaldım aşkımıza bir adım kala.
Hakan Özüçelenk
Kayıt Tarihi : 19.2.2022 13:17:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!