Aşkımız Üşüyordu Şiiri - Nurcan Talay

Habersiz yaşıyorduk senle birbirimizden
Yabancı ateşlerde yanıyordum bu yüzden

Hayatın çirkefinde, kandırılmıştım çoktan
Kederin lokmasını çiğniyordum hiç yoktan

Karanlık gölgelerde içime kapanırdım
Nefesim kesilirdi bitiyorum sanırdım

Sevincim ıslanırdı kâbus tünellerinde
Ruhum yağmalanırdı harami ellerinde

Dilimden düşüyordu yoksul yakarışlarım
Yüzüme asılırdı çocuksu bakışlarım

Ölü, ayak izlerim kaldırım taşlarında
Ceset ceset düşlerim sevda savaşlarında

Yüreğim ürperirdi göğün uğultusundan
Sanki ecel uyanır gelirdi uykusundan

Yalnızlık nöbetleri tükenmek bilmiyordu
Hiç bir takvim yaprağı, hüznümü silmiyordu

Bazen gamlı topraktım güneşin kavurduğu
Bazen bir toz tanesi rüzgârın savurduğu

Dalgalı saçlarıma yıldızlar düşüyordu
Tek haneli kalbimde aşkımız üşüyordu

Ömrümden kopuyordu, bir bir günler geceler
Beynime kök salardı zemheri düşünceler

Yalancı gönüllere esir diye gitmiştim
Sana kavuşmak için ne dualar etmiştim

Umudun yakasını renklere boyuyordum
Her doğan yeni güne adını koyuyordum

Bir sonbahar günüydü kavuşturdu yaradan
Nihayet aşk kurtuldu dikenli prangadan

Nurcan Talay
10.03.2010