Aşkımız Gömülü Kaldı Balta Girmemiş Orma ...

Cömert olan bu gönlümü,sofra ettim serdim önüne.
Davet etmedin beni.Ne nişanına geldim ne de düğününe.
Oysa gözlerim daim yolunda,kulaklarım ise sesindeydi,
Ettiğin vefasızlıkları, yaz yazabildiğin kadar, günlüğüne!

Kimseden korkmayan, yüreğimin sarayında,ettim seni konuk,
Yiğit ol yeme hakkımı! Seni görmediğimde,olurdu bedenim donuk.
Şimdi ise çok yakınımdasın, ama bu gönül küsüktür sana çoktandır,
Aşkın bahçesinde, rengarenk açılan güllerim, bir bir soluyor artık.

Keşke uyulmasaydı şeytana, yaşanılmasaydı bu kalleşlik,
Sevdalı gibi değil de devam etseydi bu güzel kardeşlik.
Ne kazandın dünya malı adına? Söylesene Allah aşkına!
Çekilmez oldu artık onun bunun sergilediği kaba serkeşlik.

Oysa ne güzel konuşurduk el ele,göz göze, patika yollarda,
Öterdi cıvıl cıvıl, sevdamızın narin ve değerli kuşları, dallarda.
Duygusallaşır, ağlamaklı olurduk,Seslerimiz titrerdi ayrılırken.
Bir diğer bulaşmayı sabırsız ve de o kadar,heyecanla beklerken,
Şimdi ise aşkımız gömülü kaldı balta girmemiş ormanlarda,
23/12/2005