Demirle Mıknatıs Gibi Şiiri - Önder Karaçay

Sevgilisine hasret bir surat izi gibiydi,
Yeryüzünde bir ay gibi parlardı,
Aşktan hüzne düşmeden önceki hali

Damarlarımda kanım ters akmaya başladı
İçinde aşkın kanı dolaşıyordu
Yanan ateş kendini küle dönüştüremiyordu,
Çünkü sürekli devinimle yanıyordu.

İkimizde kendimize aşktan başka bir duygunun,
Haram olduğuna inanıyorduk.

Mayamızdaki duyguydu aşk,
Ve o duyguyla gece gündüz arınıyorduk.

Demirle mıknatıs gibiydi aşkımız,
Çekiyor, birbirimizden uzaklaşamıyorduk.

Önder Karaçay