Aşkımız Uzak Şiiri - Turgay Kurtuluş

Kaç ay geçti,
ay eksildi, ben azaldım,
sokaklar sustu, sözler izlerini sildi.
Sen hangi rüzgârın koynunda,
hangi sessizliğin içinde unuttun beni?

Ayrılık, bir tren sesi gibi uzun,
yankılanıyor harflerin arasında.
Adını çağırıyorum duymuyorsun,
belki de adını bir başkası anıyor.

Zamanın elleri cebinde,
bizi bir duvar gibi aşıyor.
Söylesene, aşk gerçekten var mıydı?
Yoksa bir düş müydü,
geçip giden, hiç yaşanmamış gibi?