Aşkımın Ödülü Şiiri - Ruhan Karaelmas

Sen farkında olmadan her şeyi senden öğrendim.
Hiç bilemezsin sana, ne kadar çok değer verdim.
Bu duygularımın ne olduğunu bilemedim.
Sonradan pes ettim, seni gerçekten sevdim.

Senden yüreğimdeki tatlı aşkınla sevmeyi,
Sana kavuşmak umudu ile, hayalleri,
Bu aşkın hevesi ile mutlu olup gülmeyi,
Öğrendim hiç bilmediğim, hasreti özlemeyi.

Şu acılarım hariç verdim sana her şeyimi.
Renkli umutlarla dolu güzel hayallerimi.
Sadece senin girdiğin şu garip yüreğimi.
Henüz hiç yaşanmamış o saf ve temiz sevgimi.

Sana hayatımı ve umutlarımı bağladım.
Tüm her şeyden vazgeçip, kendimi sana adadım.
O boş hayallerle avunup kendimi kandırdım.
Sana ulaşmam imkansız, artık bunu anladım.

Sen kalbime gömdüğüm en değerli hazinemdin.
Sen ulaşmak istediğim gökteki Güneş'imdin.
Beni mutlu eden hayallerimin gerçeğiydin.
Zavallı yüreğimin sahibi ve sevdiğimdin.

Seni benden aldılar, zengin gönlüm fakir kaldı.
Araya karabulut çektiler, dünyam karardı.
Beni avutan renkli düşlerim de artık yıkıldı.
Şimdi garip gönlüm, sensiz ve sahipsiz kaldı.

Sana her şeyimi verip, boş ve anlamsız kaldım.
Asıl çilem şimdi başlıyor, çok iyi anladım.
Bu dertlere tek çare, yalnız oturup ağladım.
Şu aşkımın karşılığı, mükafatımı aldım.

Beni yakıp eriten ateşinle hasreti,
Ödül olarak gönlüm, aldı sensizliği.
Yokluğunla yaşıyorum, acıyı ve çileyi.
Şimdi öğrendim artık, bu karşılıksız sevmeyi.

Tüm yıldızlar birlik olsa, ay karşımda parlasa,
Başka güzel günler, benim için yeniden doğsa,
Dünyanın bütün serveti, avuçlarımda olsa,
İstemem ki tüm bunları, eğer içinde o yoksa.

İstemem hiç bir şey senin boşluğunu doldurmaz.
Sen olmazsan, hiçbiri beni avutamaz.
Zavallı garip gönlüm, asla seni unutmaz.
Sana olan aşkımın ödülü çile olamaz.