Aşkımın Katili Şiiri - Murat Boztepe

Yüreğime bir gece indi, sessiz ve soğuk, 
Adını anarken yandım, sustu bütün sokaklar. 
Bir yarım ekmek gibi bölüştüm yokluğunu, 
Sen gittin... ve ben, içime gömüldüm susarak.

Bileklerim dualıydı sana, alnım secdeye yorgun, 
Aşktı dediğim seninle, en ağır sınavım oldun. 
Bir sevdadır sürgün gibi, adı senle anılan, 
Sen gittin ya… ben hem yurtsuz hem dilsiz kaldım.

Anamın dizinde unuttum çocuk yanımı, 
Ama senin gözlerinde unuttum benliğimi.
Bir şiir gibi titriyordu kalbim, 
Kör bir bıçak gibi göğsüme gömdün sevdiğini.

İçli bir tebessümle örttüm her kırığı, 
Kırık sandalye gibi durdum öylece. 
Seninle umut ettim, seninle eksildim, 
Aşkınla çoğalacağım derken, azaldım gizlice.

Ve son söz: 
Adımı bile anmaz oldun, oysa ben dua gibiydim dilinde. 
Aşkımın katili sensin sevgilim, 
Ama ben yine de seni, en çok affedişlerimde sevdim.