Aşkının kara gözlerine bağlamıştım
Katar katar trenlerimi…
Bir heyula yolculuk başlamıştı,
Uçsuz bucaksız kimsesizliklere…
Aniden koparttın sonra beni,
Kara gözlerinin derin sularından…
Kahpe fak yangınlarında kavruldum sonra,
Hiç ses soluk çıkartmadan…
28.02.02
Pınar KoçKayıt Tarihi : 2.12.2005 18:10:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Şiriniz çok güzel. Kısa, ama o kadar çok duygu kontörü yüklenmiş ki! 10
Kara tren türküsünü hatırladım 40 yıl öncesinin. (Benzerlik anlamında değil. İsmi hatırlattı. Maziye götürdü beni.)
Gözlerinizden ışık, kaleminizden mürekkep,artsın, eksilmesin.
Saygılar.
TÜM YORUMLAR (2)