Aşkımı Söylüyemiyordum (Nilgünün duyduları)

Köyde fakirdik ama babam ve annem başımızda mutluyduk
Onlar zaman zaman kavgada etse nitekim biz çocukduk
Evin arkasındaki tarlada koşar oynar bahçede buluşurduk
Çok zayıf ve çelimsizdim kimse oyuna almaz adeta buruşurduk

Çok gurur yapardım annemin arkasında gezer onlarla oynardım
Babam zaman zaman oyunlarımıza katılır onun arkasına saklanırdım
Taki babam evi satlığa çıkarıp satana kadar satınca da adeta yıkıldım
Hiç aklımdan çıkmadı o evimiz mutluluğumuz hayallerimde bıraktım

Eşime anlattım bütün bu anılarımı yıllarca köyde kirada yaşadım
Düşüne biliyormusunuz köyde kirada yıkık evlerde yattım kaldım
Okuduk tesadüf o siyasi hayatta okur kende sevdim ve evlendim
Çok mutlu oldum ama o ezikliğimi satılan evimizi unutamadım

Çok satın almak istedim ama alan kişiler satmadı hepsi içimde kaldı
O acıyı o maziyi kendimle birlikte yüreğimi dağladı ılık,ılık adeta aktı
Birden o melün pis hastalık göğsümden başladı vücudumu kapladı
Sevdim sevildim ama yetmedi tedavi olmak için mücadele başladı

Birden ne olduğumu anlayamadım gözüm karardı dengem bozuldu
Hastalık ta beyne sıçradı işte hep ondan sonra hayatım zehir oldu
Yiyemedim,derdimi bir türlü kimseye anlatamadım dilim tutuldu
Aşkım başımda idi yorulmadan usanmadan her gün bana bakıyordu

Adeta her gün onun bu mücadelesine karşılık dayandım
Aşkımı söylüyemiyordum ama gözlerimle ona bakardım
Çok acı çektim yaşamak için ama gücümü toplayamadım
Canım haber vermeden vedalaşmadan gözlerimi kapadım
20.03.2008
Bahattin Tonbul