Aşkıma Şiiri - Gökhan Gürsu

Aşkıma

İlk gördüğüm gün seni,kalbim tanıyorsun onu dedi
Kapıldım çekimine,içimde ahlaksızca düşüncelerle
Eğilip öpmek istedim bal dudağından arsızca
Sanki düşüncelerimi duymuşçasına baktın
Titredim mahçup bir çocuğun utangaçlığında

Bir andı seni görmek
Anladım ki o gün ben hep bu an için yaşamışım
Nasıl yaşadıysam yaşadım artık yaşayamam sensiz bir an bile
Bedevi çöllerindeki şimal yıldızı kadar parlaktı gözlerin
Doğunun gizemli kraliçesi

Söyleyemediklerimi haykırıyordu gözlerim
Sende kayıtsız kalmadın duydun gözlerimin figanını
Benden etkileniyorsun ama korkuyorsunda dedin
Ne diyebilirdimki doğruydu
Ben seni sevebilmek için gelmişim bu dünyaya

Masaldı kollarımda sıcaklığını hissetmek
Yılmadan yorulmadan söylemek istedim
Hayatım boyunca biriktirdiğim seni seviyorumları
Tanrım sana asi değilim elbette
Ama onu taparcasına seviyorum affet

Kan kırmızısı şaraplarda
Yıkadık geçmişlerimizi gözyaşlarımızla
Sen oldun ben,ben oldum sen
Biz olduk tek bir bedende iki ayrı ruh

Söylesene aşkım nasıl yaşanır sensiz
Bir güne başlamanın ne anlamı var
Gün sonunda sen yoksan eğer
Bu kalp nasıl atar amaçsız sahibini kaybetmiş
Senin olmadığın bir yer olacaksa dünya
İşte o gün benim kıyametim
Beni sensiz bırakma