Aşkıma Şiiri - Kadir Kavak

Yağmurlar tenini ıslatırken
Ben vardım karanlıklarda
O sonsuzluğa attığın adımlarda
Sanki gündüzler sen değildin
Sen akıyordun gözlerimden
Çok güzeldin, değerliydin
Kıyamıyordum silmeye

Tam elimi atarken yüreğim kaldırmıyordu
Gözlerimden almayı seni
Senle konuşmasamda canım,
O kalbim, kalbinin tam üzerinde, her daim
Gölgem, hayalim geceleri baş ucunda
Senin zerrene zarar gelmemesi için

Uçmak istiyorsun gökyüzüne
Sanki ben yeryüzünde yokmuşum gibi
Gitmek istiyorsun başka diyarlara
Sanki ben o diyarlarda olmayacakmışım gibi

İnsan seni seviyorum derken
Aha şurda yüreğinin en derin yerinde,
Bir his olmalı, bir heyecan,
Yoksa dudaklarla Seni seviyorum demek sevmekmiki?

Her gece koşar adım
Gökyüzünü yararak geliyorsun bana
Tam kucaklaşırken senle sabah oluyor
Kucaklaşamadan gün ışığı ile

Yüreğim avuçlarımda
Ellerim çamura sürülmüş
Kalbim bir bağış kurumunda
Senin alaman için oraya bırakılmış

Hayallerim kavus olmuş
Karanlığın pençesinde
Umutlarım doğmayacak yarınlarda
Ölümü bekliyor doğması için

Hayat her gün bir adım atmaktır
Eğer o adımı atamasan kırbaçlar acımasızca
Yere düşersende ezer geçer
Ben kırbaçlansamda ezilsemde,dayanırım
Ama sana kıyamam bilirsin,
Bırak beni düşsemde sen devam et
Hadi at şu adımını, Gözüm arkada kalmasın

Sen su taneceği içindeki en hassas, en değerli
Ben için tek olan ve bulunmayan
Benle yaşayan benim canımsın

Zarar gelmezki o su taneciğindeki sana
O kutsanmıştır cennetin içinde,
Bekçileri ise meleklerdir
Kurumazki ikimizin sevgisi oldukça

Bilki gökyüzündeki sana bakamadığımda
O gökyüzündeki senin yıldızın kaydığında
İşte o zaman toprağımdır, söz verdin geleceksin toprağıma
Nerede olursam olayım bulacaksın, arayacaksın

O karanlıkta olsamda
Gelip sulayacaksın o topraktaki canını
İşte o zaman ruhum filizlenecek topraktan
İşte o topraktaki beni bulduğunda
Gökyüzüne çıkacak ruhum
O gökteki kaybolan yıldızın geri gelecek
Sana gülümseyip seni izleyecek

Ve sende toprak olduğunda
Gelip elindn tutup çıkaracağım topraktan
Ve o sonsuz gökyüzünde
Meleklere eşlik edeceğiz danslarında

Yıldızlar var erişilmeyen,
O saflığı ile parlayan
Işık saçan o yıldızlar bile
Başına taç yapılamayacak kadar sönük kalır

Ay var aha şu tepende
Ceketimi aya asıp
Güneşten seni seyrettiğim
Ay ve Güneşi bırakıp sana koştuğum

Hasretler var
Öldüğünde yaşama hasreti gibi
Hasretler var
Senin yanındayken sana doyamama hasreti gibi

Eğer bir şey diyeceksen canına
Kalbinden geçir ben ordayım, duyarım
İçinden geçirsende duyarım
Beni oraya hapsettin bilirsin

Kalpler var pas tutmuş, taş kesilmiş
Sevgi yüzü görmemiş hiç sevmemiş
Kalpler var sen gibi pırlanta olmuş
Hiç paslanmamış hep sevmiş

Bir dünya var şerefsizlerin yaşadığı
Bir dünyada var sen gibi meleklerin yaşadığı
Sanki biri cehennemin dibi
Sanki diğeri gökyüzünde gibi

Nasıl ikisi bu dünyada olabilirki?
Ya o şerefsiler hak etmiyor
Yada sen bu dünyaya layık değilsin
Sen cennetin meleği, benden bir parçasın

Ya o Tanrının cennetinde kal
Yada bu kalbimde bir can ol
Karar senin be canım
Hadi ya cennette kal yada kalbimde

Bir çıkmaz yola girdim
Nerde ne zaman biteceğini
Nasıl ve ne şekilde biteceğini bildiğim halde
Bile bile girdim o yola

Biliyordum sonu olmayacağını
Biliyordum nerde biteceğini ve nerde bitmeyeceğini
Biliyordum hepsini belkide hiçbir şey bilmiyordum
Sevmekti amacım

Bilirmisin?
Bildiğin yolda kaybolmanın ne demek olduğunu
Bilirmisin?
Yazdığın kitabı unutmayı

Bilirmisin?
Tam hayatı yakalamışken toprakta olmayı
Bilirmisin?
Üzerine toprak atılınca toprağı kucaklaşmayı

Bilirmisin?
Toprakta yatarken
Sevdiğinin baş ucuna kırmızı gülü bırakmasının
Ne demek olduğunu bilirmisin? Hiç tattınmı?

Bilirmisin?
Mezardayken üzerinde biten çiçekleri
Bilirmisin?
Kaybedince değerin ne olduğunu

Kendi gözyaşlarımı silerim icap ederse
Bir yürek var bende göller kadar, deryalar kadar
İşte oraya akar yaşlarım
Belki gözümden bir damla yaş süzülmez
Ama o gönlüme nehirler aktığını bilemezsinki

Ben engel olamam
Gözlerimden yüreğime çağlayan nehirleri
Ancak sen durdurursun
Belkide istersen kurutursun

Ben ağlasamda silerim o yaşları
Burnumu silerekte olsa yaşarım
Ama senin o ağlayan gözlerini silemem
Sildiğimde inciltmekten korkarım

Seni seviyorum be canım
Hiçbir zaman doyamıyorum sana
Her sevdiğimde yine doyamıyorum sana
Karanlığın ışığa doymadığı gibi

Ateşin güneşe doymadığı gibi
Şairin şiire doymadığı gibi
Bende o sevgine doyamıyorum
Kemiğin etsiz yapamadığı gibi
Ayaklar ayakkabısız yapamadığı gibi
Ruh bedensiz olmadığı gibi
Bende sensiz yapamıyorum canım

Eğer dünya bir gün gelirde
Susuz, havasız ve güneşsiz yaparsa
Çocuk annesiz doğarsa
Ben gene yapamam sensiz

Eğer dünyada sur üflense
Her şey için artık geçmiş olsa
Herkez kendi derdine düşse
Ben gene yapamam sensiz, o günde

Yapamam be canum, Aşkım
Benden ayrı ruh ayrı yaşasa
Sen ayrı ben ayrı yaşasamda
Ben gene sensiz yapamam düşünemem bile

Kıyamet kopsa
Sen başkası ile bensiz gelsen
O sorgudan önceki zaman
İşte o an ölümsüz ruhum ölür

Ruhlar ağlamaz bilirsin
Ama seni gördüğümde uzaktan
Tek iki damla yaş akar
O yaşlar sen ve sevdiğin içindir

Her gün üç sen doluyor içim
Ve her gece ile birlikte
Bir sen çıkıyorsun gözümden
Yanaklarımdan aşağı koşar adım kaçıyorsun

İstersem yakalarım o yanaklarımda
O kadar saf ve narinsinki
Saflığın berraklığın al olmasında
İncilip kırılmandan korkuyorum
Kadir KAVAK