Aşkıma... Şiiri - Ali Efeoğlu

AŞKIMA...

...Gökler delindi bu gece sanki
Sensiz dünyama usulcacık düşüyor yağmurlar
İlk önce soğuklar işledi içime
Sonra da,sensizliğim..

Oysa,yağmur bir yandan
Rüzgarlar diğer yandan vururlarken bedenime
Hissetmiyordum onları aşkım..

Tek düşüncem sendin
Gülen yüzünü,sıcacık sevgini özlemiştim deliler gibi
İçim sensizliğin ateşiyle yanarken,üşümem mümkünmü

Bir defa daha lanet ettim kaderime
Bir defa daha lanet ettim seni benden alan güne..

Sıcacıktı,
öpmeye doyamadığım yumuk yumuk ellerin
Ölümsüz bir sevginin şahidiydi,
Dudaklarından dökülen kelimelerin
Ruhumda ki gururum
Evimde ki huzurumdun..

Seni sevdiğim kadar,kıskanırdım da
İçim içimi yerdi yabancı bir göz sana bakınca
Lakin,seni üzmemek için söyleyemezdim aşkım..

Fakat,seni benden daha çok seven biri vardı,
Hazret-i Allah aldı ansızın seni yanına..

Belki de,
Sana bir kurtuluş oldu bu
Amansız bir hastalığın o ince,hassas bedenine,
Verdiği acılar ve zulümlerden kurtuldun..

Fakat ben...

Seninle dolu dünyalar,yarınlar düşlerken,sensiz kaldım
Seni benden çok sevene yolladığım günden beri,
Rüyalarıma,dünyama küstüm,bunaldım..

Evimin her köşesinde sen varsın..
Koridorlar da dolaşıyor beden olmuş ruhun
Doyamadığı güzellikleri yokluyor sanki..

Yeni yaptırdığımız,keyfine doyamadığın şömine
Ağır,deri koltuklar,
Banyomuzda ki pembe yer halıları..

Hepsi,artık öksüz,yetim kaldılar
Aynı ben gibi..

Sen olmadan neyleyim şömineyi
Zevk verirmi artık bana çıtırdayarak yanan odunlar..
Üstüne basmaya kıyamadığımız pembe halı,
Ağır,deri koltuklar
Hepsi hepsi artık bana yabancı..

Gerçek olansa,
Senin,olmayan varlığın
Beni terketmeyip,
uyurken saçlarımı okşayan parmakların..

Rüyalarımda geziyorum artık seninle
Evimin matem havası yerine,
Yemyeşil kırlardayım
Yine papatyalardan taç yapıyorum saçlarına
Çimenler altımızda yeşil bir Cennet halısına dönüşmüş
Yine geliyor o ufacık kuzucuk yanına,
Okşayıp seviyorsun o güzelliği..

Derken,yürüyoruz ufacık dereciğin kıyısında
Sanki,ılık pınar sularıyla birlikte akıyoruz
ve,yine koşmaya başlıyorsun aniden
Yetişemiyorum sana

Açılıyor yine kahrolası gökyüzü
Bulutlardan bir merdiven iniyor aşağıya
Basamakları tek tek çıkarken
Dönüp el sallıyorsun bana..

Yetişemiyorum sana aşkım..

Her zaman olduğu gibi,
Yine kayboluyorsun o sonu olmayan sonsuzlukta
Rüyamda,uzaklaşmana,sensizliğime ağlıyorum..

Uyandığım da ise,
Evimin her köşesinde olmayan aziz varlığını hissediyorum..

Saçlarına papatyalardan taç yaptığım,
Sebebine doğduğum,sebebine yaşadığım,
Kuzucuğu öpen dudakların sahibi,
Birtanem,
Aşkımın Baharı
Böyle sensiz bir hayat yetti artık canıma
Kuzucuğu bırak,yaşasın,
Ne olur Aşkım ne olur,
Beni de al yanına...

AŞKIMA...

18.ekim.09.İzmir
Ali Efeoğlu