Ben seni her şeyden vazgeçipte köşeme çekildiğim, aşka sevdaya son,birdaha asla dediğim....ölüm döşeğimi hazırladığım dönemimde sevdim.karlar yağıyordu umutlarıma, kış ayazında kalmıştı herşeyden daha savunmasız olan yüreğim.Ben nelere göğüs germiştim nelerin üstesinden gelmiştim de bir aşka yenilmiştim.ve artık son.....bir daha mı tövbe demiştim..
Ben seni ucu bucağı görünmeyen yar,ların en karanlık ormanların,en derin ummanların içinde kaybolmuşken, kendimi yüreğimi nadasa bırakmışken sevdim.bilmeden.....istemeden...... elimde olmadan....kaydı gitti yüreğim avuçlarına kondu.sen ki vaktinden çok sonra gelen sevdiğimdin.ama belki de ömrümde karşılaştığım en yürekli en kesin kararlı ben senin için geldim önce sen diyebilendin.Sen beyaz atlı şovalyem,sen karanlık vadilerdeki titrek güneş ışığım,sen umut verenim.
sen ki:sevenim.sevdiğim.karayazgılım....civanım...şimdi itiraf ediyorum işte.seni seviyorum...aşkım yüreğime hoşgeldin...........İlknur Tavasav
HOŞGELDİN GÜL YÜZLÜ UMUT YÜZLÜ SEVDİĞİM
YÜREĞİMİN KAPILARI SANA AÇIK ÖMRÜMCE
Dünya var olalı beri çirkin ve soğuk,
Erken içeceğimiz bir ilaç gibi.
Tadı dudaklarımızda acımsı, buruk.
Bu saatte gözyaşları, yeminler,
Boş bir tesellidir inandığımız.
