Güneş doğuyor, çaresiz ayrılıyorum geceden.
Bunu sana sözel yoldan anlatmak mümkün değil aslında.
Bu yüzden damarımı örseleyim kanımla büyüttüğüm çiçekleri veriyorum sana.Yüreğinin duman çökmemiş zirvesine dikmelisin onları; çünkü bu sızı sensin!
Neresinden anlatmaya başlamalı bu yüreği?
Nedir benim bu içimdeki?
Yüksek ihtimalle kanayan bir yara
..........
..........
Kayıt Tarihi : 21.4.2003 23:35:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!