Aşkım Ve Nefretim Şiiri - Hikmet Ertaş

ilkimdin benim ilk seni sevdim
ilk sana inandım
hayattaki alışılmışlık üzerine
ilk sen beni terkettin
zamansız olmuştudaha sana doyamadan
karanlık yüzü göründü hayatın
nasılda mutluyduk oysa
herşeye baş kaldırmıştık
herşeyi göze almıştık
gözlerimizde acemi bir aşk esintisivardı
ve tuhafve çocuksu
bir mutlulukve biraz umut
birde gülerdik inadına
oysa hiç farkında değildik umutsuzlukların
hatırlamısın kapının arkasına seviyoruz yazmıştık birlikte
harfler nasıl titremiş meğer ellerimizde
bütün acımasızlığını ve hayatın anlamsızlığını unutup
sen sarılınca boynuma seni seviyorum yazmıştık
nereden estiyse artık
hep gülüşün sıcaklığın sinmiş harflere
nasıl dalgamızı geçerdikdünyanın bütün dertleriyle
umudu sürmüştük ortaya
kocaman yüreklerimizi bilemiştik onca kahıra
bir masalmış bir yalanmış gibi korkardık
sıkı sıkı bağlanırdık bahtımızın kara yıldızına
ortaya şaçılmış küçük hatıralar var
ne yana dönsemsenden bir parça
bir şey evet küçük şeyler belki minik kızgınlığın
belki bir gülüşün evet ne yana dönsemki
bir parça bir şey senden
şu beni paramparça eden gözlerinin yankısı
unutamıyorum seni sen bırakıp gitsende
ben senli günlerle avutuyorum kendimi
ben seni sensiz yaşıyorum ama
sanmaki mutluyum
birgün bunları hazmedemeyip
benim gibi seveni bulamayıp
gururunu yenipte bana geri dönmekistersen sakın dönme
çünkisenin gururunun bittiği yerde
benim nefretim başlayacak.