Aşkım Sensin Şiiri - Ozan Efe

Dağın taşın altından çıkamadı demeden
Sevdiğim gül goncasın âlası aşkım sensin
Mutluluğa doluysan yıkamadı gümeden
Yeşilinde yoncasın kalesi aşkım sensin

Paylaştığım ömürü yeteceğim diyorsan
Bensiz lokmalarını yutacağım yiyorsan
Rengarengi boyanıp tutacağım giyersen
Dansın eden kadına balesi aşkım sensin

Kanayanımı silin dağlamasın yaramı
Cana yanımı bilin çağlamasın karamı
Aşiyanımdan gelin bağlamasın paramı
Gökyüzüne ayıma halesi aşkım sensin

Sırçalı köşkündeyken çölüne gezen idi
Fırçalı düşkündeyken gölüne yüzen idi
Serçeli şaşkındayken gülüne süzen idi
Eğilesin durmama kolası aşkım sensin

Aç kalmadan çıkınca açık yeri yamadın
Tike yemediğimde bir parçacık yemedin
Sözü demediğimde kötülüğe demedin
Ceketimden yaka telası aşkım sensin

Ozan efem uyağın biten şiirden ekler
Uyaksız kalıncaya kalemim bile tekler
Köşe başını tutmuş haramileri bekler
Öldüm de dirildim salası aşkım sensin

220112çiğdem/imsak kılıç’a nazire