Aşkım Menekşe Kokar Şiiri - Tarık Torun

Işığın kor kalbinde, açarken nar çiçekler,
Gizem haritasını, oluşturan yürekler,
Bir süvari hızıyla, ışık akan bilekler,
Gözlerinin mavisi, denizden mi dilekler,
Yaşam-ölüm arası, ümit sızan elekler,
Yüreğin huzme ayna, ışığa ışık ekler.

Ziyam yasemin kokar.
Işık kalbine akar.

Zamanın ümit kuşu, mesel ufkuna uçar,
Gönül atölyesinde, turuncu hüzün açar.
Yağmur bekleyen vadi, kara buluta duçar.
Gülşenin gül dalları, güneş rengine naçar.
Hasret kokan sevdalar, vuslatından aşk saçar.
Figanın kara bahtı, zaman gizine kaçar.

Anım karanfil kokar.
Zaman çiçekler takar.

Düşlerin geceleri, uzar mengenelerde,
Kaygıdan mutluluklar, damlar mı tanelerde?
Mücevherat gizlenir, ıssız viranelerde,
Akıl hakikatleri, belki divanelerde,
Göç şehrin insanıyım, özlemi hanelerde,
Beşer mutluluk arar, sevdakar senelerde.

Gönlüm manolya kokar.
Düşler şimşekler çakar.

Hülyanın yalnızlığı, iner dağlar başına,
Bulut gölge içinde, karışır gözyaşına,
Erguvan aydınlığı, vurur mermer taşına,
Yeryüzünün dengesi, yitik mevsim yaşına,
Son bozgunun izleri, siner kalp telaşına,
Çile dergâhlarında, sabır çıkar aşına.

Aşkım menekşe kokar.
Bu aşk seni de yakar.

23.08.2009

AŞKOĞRAFYA/Tarık TORUN