Aşkım İstanbul Şiiri - Hüseyin Çelik

Aşktan yana iki damla söz
Ve sevgiden yana.
Dinlerken kubbeler seher vakti.
O kutlu sese yönelen ben.
Dilimde senden yana kalan iki kelime
Seni isteyen ve seni özleyen.
Yurdum insanıyım fakat;
Bir farkım var diğerlerinden.

Ben sana aşık, ben sana yanık,
Ben sana sarhoşum, gönlüm uyanık,
İçmek istesem seni; yudum,yudum
Mümkün mü tüketebilmek ve
Sana kanabilmek?

Açsam elerimi avuçlarımda sen,
Gözlerimde sen ve sözlerimde,
Ah bir görebilsem, bir sezebilsem
Dinlerdim seni aşıkların yüreğinde,
Ağıdında, hayalinde, şiirlerinde
Sen Mecnuna Leyla, Kereme Aslı,
Bana da yarsın.
Sen namus arsın.

Sana ne aşıklar vardı? bilemem.
Ve ne aşıklar var hala,
Saçlarına nem düşer, eteklerine kar
Gelsene eyy yar.
Dilim lal oldu, gözlerim ağma
Ne hissedebilirim, nede duyarım
Ey sevgili sana
Ne hayaller kurarım.

Bastığım toprakta baktığım gökyüzünde,
Hep seni ararım, sana yanarım.
Aşkına türkü söyler ve hayaller kurarım.
Gülerim, oynarım, ağlarım,

Bilirim!

Sen bana aşıksın, ben sana aşık
Dünyaya gelirken olduk sarmaşık.
Peygamberden gelen nişanın takıp
Seni seviyorum eyy İstanbul, İstanbul
Gelsene nehir gibi gönlüme akıp!