Aşkım İstanbul Şiiri - TankutAlp Altunsoy

Ne Kadar Kızsamda Seviyorum Bu Şehri;
Vaz Geçilmez Bir Aşk Benimkisi...
Bütün Günün Keşmekeş Talihsiz Birokadar da;
Bir O kadarda Boş ve Yorucu Hali;
Sevgilimin Boğazında Bir kaç Nefesle Geçip Gidiyor;
Ben Vapurda Gözlerimi Kapatmış,Zaten Olmayan Dakikalarımda; Şekerleme Yaparken...
Nefret Ediyorum Bazen Bu Şehrin;
Kirliliğinden,Nazından,Trafiğinden,Beslediği Her Bir Asalağından.
Hayata Karşı Galesizleştiriyor Bu Aşk Beni;
Hani İnsanlar Birbirini Öldürse Dönüp Bakasım Gelmiyor...
Ama İstanbulumun Hırçın Sevgilimin AŞKı Başka;
Çok Zaman İzlerken Aşkımın Çırpınışlarını;
Yere Düşerken Göz Yaşları;
Boğuluyorum Sanki,Sesim Kısılıyor,
Son Bir Gayretle Sıyrılıyorum,İçinde Bulunduğum Buhrandan;
Bağırıyorum Avazım Çıktığı Kadar;
Yapmayın Kıymayın AŞKıma...
Heeey Gözlerini Afroditten Almış Aşkım;
Hiç mi Kıymetini Bilmeyecek Bu İnsanoğlu;
İlla Mezarının Başında Ağlasın mı Çocuklarımız...
Sene de Bir Gün mü Analım Seni;
Ben Bu Aşkımı Hangi Martının Sırtına Yükleyeyim;
Kurtarsın Seni Benden,Benim Gibi Dilsiz Gevezelerden...

24.07.2011/istanbul
tankutalp altunsoy