anlatamam derdimi kimselere
ağlarım bir köşede çaresizliğime
sensizliğin acısını tattım
lanet ederim seni benden alan güne
bu kadarmı dokunur insana
ayışığında sevdiğini düşünmek
yukarıda koskoca bir dolunay varken
aşağıda zifiri karanlıklara gömülmek
neyleyim dolunayı,bana gülen ayışığını
sevgilimin ellerini tutamadıktan sonra
yaşarmıyım ki sanki sevdalı ayışığında
gözlerinin içinde geceler kalmamışsa,yoksa
anlatamam derdimi kimselere
anlayamazlar sen yoksan dolunayın suskunluğunu
içime atarım,hüzünlenirim kendi kendime
gökteki ayın dahi seninle neşe bulduğunu
aymı karanlık bu gece sevdamı bitik
suskun bir bekleyişin içinde sürer gider hayatım
ayışığı olmasa da olur,sen ise lazımsın
dilim sonra kime der hayatım aşkım...
Ali Efeoğlu
17.Haziran.2011.İzmir
Kayıt Tarihi : 23.6.2011 09:47:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!