Aşkım diyemedin Şiiri - Kazım Bektaş

Aşkım diyemedin sana o güzel cümleyle
Sadece uzaklara baka kaldık
Yetmiyordu bu güzel aşkımıza
Ne uzaklaşa bildik nede yakınlaştık
Ben kuzeyde sense güneyden din
Ben besteler yaptım sen söyledin
Şarkılarımız dilerden dile söylendi
Ben yanmıştım Leyla Mecnun misali
Çıldırmak elde değildi Allahlım sabır vermişti.
Herkes bilinirdi benim sana olan sevgimi
Birlikte yürütecektik bu gemiyi limanlar boş değildi
Gözyaşlarımız hiç durmuyordu seni andığım an
Farklı olsa da hayatlarımız Mecnun köleydi Leyla ‘is kral
Biliyorduk ki gözyaşlarımızın tadı hep aynı kalacak
Bir uzun hava çektim çölün ortasında
Yada bir şiir yazdım kumların üstünde
Aylarca dolaştım durdum seni aramakta
Taaaa uzaklarda kokunu alıyordum içime çekerek rahatlıyordum
Başkasına ait olsa da bu yorgunluğum feda olsun sana canım
Her günün doğuşunda koşuyordum sana gelmekten
Koşmadan ayaklarım beni sana getiriyordu ısını
Kollarını açabildiğin kadar açıyordum rüzgarı kucaklayarak belki kokun üstüme sürer diye
Isıtıyordun yüreğimi içindeki hayallerimin ışıltısında
Bir çadır kurmuştu çölün ortasında hafif bir yağmur zifiri karanlık yağmur taneleri çadırıma vurarak sanki bestelediğimiz şarkıları mırıldanıyordu üstüme
Bir hayat kuruyordun gözlerimde yalnızca ikimize

Her kış geldiğinde uzaklaşıyordum Çöllerden

Belki aşırı sevgiden
Ama gidiyordum sardığın kollarından
Bir gün yine geleceğimi biliyordun sen
Bir gün yine sana geleceğimi biliyordum ben
Can havliyle hem de

Seni Özledim