Askım sevdigim tek dermanım bak yinegeldim karsındayım.
En güzel duygularımla,
Erisilmez tutkularımla,
Unutulmayacak bir askla yanındayım.
Yüreginin kapılarını ac bak ben geldim.
Yolda yürürken yalnızlıgıma rastladım,
Yalnız kalamadıgı icin üzgün oldugunu söledi.
Ardından üzüntüyle karsılastım,
Eskisi gibi üzülemedigini söyledi.
Bu olanların hepsinin nedeninin sen oldugunu söylediler.
Ve bende sana olan askımı anlattıktan sonra cekip gittiler.
Bir ara seni anlatmamı istediler.
Anlatmak güc bakında görün dedim.
Ve esrarengiz bir sekilde kaybolup gittiler.
Arkalarından su dökmek isterdim,
Ama icimdeki sevinc gözyasları sana aitti, onlara veremezdim.
Simdi herkes hakkettigi yerde.
Onlar sonu olmayan gönüllerde,
Ben senin sıcacık yüreginde.
Sürgünüm artık sevgi dolu kalbinde.
(23/03/2004)
Mehmet YılmazKayıt Tarihi : 11.6.2004 19:33:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Mehmet Yılmaz](https://www.antoloji.com/i/siir/2004/06/11/askim-37.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!