Aşkım Şiiri - Ayşe Manav

Tenimde ürperen dağ esintisiydin aşkım.
Yüzümü güldüren,
Yemyeşil vadileriydin ruhumun,
Sen gülümserken,
Katmer katmer çiçekleri açardı gönlümün,
Sen giderken,
Ciğerlerime tutsak ten kokun.

Saçlarımda,
Denizlerden gelen meltem esintisiydin aşkım.
Işık, ışık güneşimdin,
Tan vaktinde ruhuma süzülen,
Denizimde yakamozumdun,
İçimde kıpırtısı hiç bitmeyen,
Kum tanelerinin, denizle dansıydın, huzur veren.

Gökyüzünde, gezinen mavi bir buluttun sen,
Tenimi yakan,
Bakışlarımda sağanak yağışlarındı bitmeyen,
Bazen çocuksu gülüşler açardı yüzünde,
Umutları hiç tükenmeyen,
Aşkın mayalanmış içimde,
Kabına sığmıyor aşkım.

Dilim, tutsak artık bu isime,
Aşkım.
Dudaklarımın son limanı,
Ömrümün son satırı,
Sen Aşkım.
İşte sen,
İçimde fırtınalar estiren.