Askıda Yalnızlık Şiiri - Serpil Balçık

Bir taç yaprağında hüznüm asılı kaldı.
Işıkları söndürdüm,
Aldanmadı akşam sefaları;
İlle de GECE dediler.
Kokusuna daldığım bir yasemin,
Cansız kaldı koklanmaktan.
Kocaman bir bahçe yaptım çitsiz,
Sarmaşıklar,
İlle de BİR DAL dedi.
Koyamadım hiç birini bahçeme,
İlle de çimen istediler.
Ekelim, yeşersin dedim.
Olmaz!
Biçemezsin dediler.
Su…
Güneş..
Sevgi? .. dedim.
Bahçen gölge, çırpınma dediler.
Dedim çırpınmak da yetmedi
Gökkuşağını bekleyin.
Gittiler…
Bir yaprağa da gözyaşımı astım.
Ben havada asılı,
Onlar bahçelerinde kaldı.

OCAK 2002