Askıda İnsan Şiiri - Ümit Yaşar 2

İstendiği zaman vermek iyidir ama ihtiyaç içinde olana istenmeden vermek daha iyidir.”

Son zamanların en revaç sözcüklerinden biri haline geldi “ASKIDA” nedir bu askı ve günümüzde ne şekilde uygulanıyor,uygulanıyorsa gerçekten ihtiyaç sahiplerimi yoksa bu işi deyim yerindeyse meslek haline getirip insanların duygularından faydalanan birileri varmı?
Askıda sadece yiyecekmi oluyor giyecekmi oluyor.Askıda acaba insanlık,sevgi,ilgi,mutlu etme vs. olmuyormu ?Peki bu askıda insanlık nasıl oluyor?Gelecek nesillere miras olarak bırakılıyormu?
Yoksa sadece insanlara mı bırakılıyor ?Başka canlıların mesela barınaktaki hayvanların başı boş sokaklarda dolaşan hayvanların bu askıda olayında hiç hakkı yokmu ?Varsa bizler bunun ne kadar farkındayız birer farkındalık yaratma gibi bir becerimiz yokmu?
Bu yazımda bunları irdeleyip sorular sorup cevaplandıralım.Bazen dilimi ısırarak, bazen vicdani ızdırab duyarak gözlemliyorum.
Gerçekten sosyal projelerden en büyüğü ihtiyaç sahibi insanları doyurmak giydirmek yardım etmekmi? Y oksa deyim yerindeyse kendi egolarımızı tatmin etmekmi ?
Bu proje bazen yüreğimizin bam teline dokunurken,bazende insanlıktan bi haber kişiler tarafından vicdanları sömürüyor olsa da yerinde ve zamanında uygulanırsa güzel bir sosyal proje…
Evet bizler ”veren el alan elden üstündür” düsturuyla yetişip ,yardım yaptığımız vakit ise “sağ elimizin verdiğini sol elimiz görmez” diyerek yetişip yardım eden toplumlarız.
İhtiyaç sahibi insanlar zaten elinde avucunda olmadığı için kendince ezilmişlik duygusu yaşarken,kendi içselinde acaba tanıdık görecekmi veya nasıl isteyeceğim diyerek kendisiyle cebelleşirken bu durumu zora sokacak hareketlerden ve tavırlardan uzak durmayan birer birey olabiliyoruz.
İhtiyaç sahibi hayvanların peki sizlere bizlere anlatacak durumlarıda yok peki onları ne kadar anlıyor ve bir yudum sevgi&yiyecek sağlıyoruz.
İhtiyaç sahibi kişinin birgün kendimiz olabileceğini unutarak hal ve hareketler takınarak böbürlenerek birileri görsün veya desinler için yardım eder hale geliveren “insancıklar” maalesef türemeye başladı.
Esasen o ihtiyaç sahibi gerçekten bu duruma gelmesinde bizlerinde toplum olarak ufak tefek hatalarımız davranışlarımız varmı diye kendimize iğne,çuvaldız örneğinde olduğu gibi check up yapmamız gerektiğinin farkına varmamız lazım,milyonlarca yiyeceğin & giyeceğin çöpe atıldığı bu coğrafyada bizlerin ne kadar payı var bunu sorgulamamız lazım geldiğini düşünüyorum .
Bırakın insanları sokaklarda aç susuz gezen başı boş hayvanlarıda düşünüp ona göre bir hayat felsefesi haline getirmemiz gerektiğini ve bu şekilde davranmamız gerektiğini kendimce yorumluyorum.
Barınaklarda yiyeceğe muhtaç sevgiye muhtaç hayvanlarıda unutmadan onlarada insan olmanın verdiği düsturla askı da bir şeyler vermenin zamanının gelipte geçtiğinin farkına varılması lazımdır.
Evet bizler” komşusu açken tok yatan bizden değildir” düsturuyla hareket edersek.İnsanlara hayvanlara gerektiği yardımları yapıp ihtimam gösterirsek zaten hayat “bayram” olur kimsenin ihtiyacı kalmaz.
İnsanın vicdanı polislik yaparsa kendi ütopyasında ,bizler vicdanı hür bireyler olarak yaşantımıza devam edebilir,topluma ve gelecek nesillere en büyük yatırımı yapmış oluruz.
Gerçekten yeni nesle bırakacağımız en büyük sosyal projelerden olur .
Evet HAYDİ!!!!
”Askıda insanlık….”