Aşkı Zelal Şiiri - Erdal Işık

AŞKI ZELAL

Zahiri aşklardan geçmekti sende ben
El elle göz gözü diz dize bir bütün olmaktı sende ben
Kirpiklerinin dar ağacında asılaydım sende ben
Mahşerdeki kavuşmaya sırat köprüsü olaydım sende ben

Ellerinden geçiyordum nazdarlığına
Gözlerinden ısınıyordum en kışın oluşunda
Dudaklarından dökülüyordu içime mavi bir sızı
Dokunuşundan yıkılıyordu yokluğumun etleri

Lale bahçelerinde yürürdük sen ile ben
parmak uçlarıyla konuşurduk narin çiçeklere
sevda diyorlardı bu yürüyüşe
boyun eğerdi tüm saygıları kocaklayarak

Al senin olsun tüm aşkların mihracı
Benliğimde saklı kalsın en acı külleri
Sevda ile konuşmaya tutuşalı sen ile
En karanlıklar oldu en güneş dar hayat

Lambaları kapattın içimden geçiyorsun
Beynimi ayaklarından vuruyorsun
Kalbimin ta orta yerinden oturuyorsun
Sevda tahtına iti verdin beni çile tahtına