Aşk, aşk, aşk…
(Manyak bir şey!)
Yenmiyor, içilmiyor ama
Ne ağızlardan düşüyor,
(Sözcükler düşer ağzımızdan dilimizden kayarak
Yiyip içtiklerimizden bir parça ya da, biraz sakarsak)
Ne cehennemde yanıp pişiyor,
Ne zemheride donup üşüyor!
Âşık olmak istiyorsak eğer
Mercimeği fırına sürmek bize düşüyor.
(Mercimek ateşte pişiyor
Aşk mercimeğe ilişiyor
Buradan bu anlaşılıyor)
Manyakça bir şey!
İçimize yerleşiyor,
Bir sülük gibi emip kanımızı
Şiştikçe şişiyor
Geliştikçe gelişiyor;
Baştan ayağa
Saçtan tırnağa
Her bir yere erişiyor,
Âşık olan değişiyor.
(Kilosu bile düşüyor!)
Aşk, aşk, aşk…
(Manyak güzel şey!)
Sevenler gülüşüyor
Ekmeğini bölüşüyor;
Bakışıyor,
Görüşüyor,
Sevişiyor.
Dursana kardeşim! N’oluyor?
Beni niye yumrukladın?
Senin sevgilin miydi o kadın?
Pardon!
Kayıt Tarihi : 16.6.2008 11:38:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!