Aşkı ve seni Şiiri - Zeynep Beşen

Ay ve Güneş değilsin ki sen,
bakınca gözlerim buğulansın
onları gölge gösterecek bir nursun ki sen
baktık ca aydınlandığım
yanmadığım ama susadığım
nuru efşanım sın sen..
baktık ca kaybolduğum
kendimi yitirdiğim sin,
aklımın bile düzeltemediği sin
tüm kimyamı altüst eden sin
sen.
ki bulmuşum seni,
kaybettirme,
aşkı ve seni...
dayanır mı bilmem gönül
bu senden kalacak olan karanlığa
meczup olsam da
dolaşsam diyar diyar
gelemesem kendime bir daha
acizliğimi seresim var ayaklarının bastığı topraklara
anla ki sen olmaz san
olamaz bir ben daha.
deli gönül ister ki;
dizlerin de yatıp,uyanmaz uykulara dalayım.
ağzından çıkan her kelimeyi masal sanayım.
uykular bile özleniyor varlığınla beraber.
özleniyorsun elimde olmayan sebeplerden dolayı.