Yalnız oturuyorum parkta bir bankta..
Çok aşk görmüş,çok aşık.
Tabi bi o kadarda ayrılık..
Belli oluyor her bir köşesinden.
Sanki yerdeki her yaprağin altında bir hüzün gizli.
Her kaldırılan yaprağın altından,
Acı çığlıkları yükseliyor gökyüzüne,
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta