Aşkı tatmayınca anlayamazsın!

Ateşten gömlekmiş giyenler bilir,
Aşkı tatmayınca anlayamazsın!
Yârine bir tanem diyenler bilir,
Sevgi katmayınca anlayamazsın!

Candan geçilir de yârden geçilmez,
Ecel içilir de firak içilmez.
Sevdanın değeri asla biçilmez,
Şafak atmayınca anlayamazsın!

Bu söze olmalı herkes aşina,
Vurulmadan önce hilâl kaşına.
Bu sevda illeti bir gün başına,
Gelip çatmayınca anlayamazsın!

Hoşça kal sözünü yârden duyunca,
Ayrılık insanı yalnız koyunca.
Ellerin koynunda gece boyunca,
Yalnız yatmayınca anlayamazsın!

Yandıkça aşkının harlı közünde,
Bir sevda pişecek senin özünde.
Hava kararmadan, yaşlı gözünde,
Güneş batmayınca anlayamazsın!

Yaran muhtaç olur, bibere, tuza,
Yârinin yüreği döner bir buza.
Pazara çıkarıp sudan ucuza,
Canı satmayınca anlayamazsın!

Aslından koparak dönüp Kerem’e,
Sevgili nazından çekip cereme.
Hasretin elinden düşüp vereme,
Kanı yutmayınca anlayamazsın!