Aşkı Tanımaya Başlamak II

Bildiğim bütün doğrulara karşı septik bir duruşkazandım aşkından sonra. Nelerin yanlış olduğunu gayet iyi bilmeme karşın doğrularıma dair fevkalade şüpheciyim. Daha dün gurur için ölünür derken, bu gün isterik bir tavırla gururumu ayaklarının altına serdim
Zafer kazanmak için acımasız bir savaş yürütmek değilmiş aşk. Kimsenin kimseye galip gelmesi gerekmiyormuş aslında. Ve çekişmelerde üstünlük sağlayan taraf olmak mutlu etmiyormuş aslında nefsimizi.
Doymak bilmeyen bir tarla faresi gibi kemirirken arzular içten içe insan benliğini, sadece sabırlı bir karınca misali biriktirmek gerekiyormuş sevginin bütün o güzel getirilerini. Eeee harpolur darp olur, şimdi gözerinin o muhteşem ışıltısını görebiliyor olmak her daim aynı şevkatin lutfuna mazhar olunacağı anlamına gelmiyor elbette. Bu yüzden anladım ki bir müddet sonra elkimizde kalan sadece anılarımız oluverirken, sığınacağımız yegane liman ise hafsalamızda kalan güzelanılar oluyor.
Bildiğim bütün doğruların üzerini çizdim seninle beraber. İlşkileri yan yana olmak, aşkı el ele aynı yolda beraber yürümekten ibaret, mutluğunu sarılıp yar kokusunu hissetmekten mütevellit sanarken, addettiğim tüm betimlemelerin aşkın tanımına nekadar uzak olduğunu fark ettim.
Anladımki aşk hiçbir beklentiye kapılmadan ve kavuşmaya dair en küçük bir umudun olmadan tek başına sevebimekmiş.