Aşkı sindiremedin Şiiri - Ayşegül Bahceci

Yokluğunda gözümün yaşı hiç kurumadı
Gelip de şefkatinle, hüznü dindiremedin
Gönlün sevgi doluydu, gönlümü saramadı
Sevmeyi bilmiyorsun, aşkı sindiremedin

Ben razıydım oysa ki senle kahır çekmeye
Sevdamın çiçeğine, yüzüm suyu dökmeye
Gözlerine ömrümce özlem ile bakmaya
Düşlerimdeki beyaz ata bindiremedin

Gönlümün muradıydın, eksilip gittin çoktan
Vuslat hayalmiş şimdi firaka ittin yoktan
Sabır dilemek düştü, aşkı yaratan Hak’tan
Siteme doydu dilim, şükr’ü andıramadın

Kuşlar yuva kurarken, bizim yuvamız nerde?
Ayrılık var kapıda, hasret ise heryerde
Sesin duyulmaz oldu, araya çektin perde
Hânen herkese mesken, beni konduramadın.

Eylülün hüznü vurdu, bu aşkın kaderine
Ayrılık eşmiş, bildim! Ölümün kederine...
Canım versem yeter mi? Sevdanın ederi ne?
Sînemi yaktın amma, aşkla söndüremedin.

Ayşegül Bahçeci