Aski seninle orada yasamak isterdim

Ben aski seninle arabistanin ucsuz bucaksiz cöllerinde yasamak isterdim

Cöl sicaginin altinda kizgin kumlarin üzerinde yürürken yasamak isterdim.

Bedenlerimizin günesin altinda terden buram buram kokan vücudumuzun her nefesimizi cekisimizde ohh be mis gibi derken yasamak isterdim.

Birbirimizin gözlerine bakarken ha gayret biraz daha sabret az kaldi derken yasamak isterdim.

Ben aski seninle sibiryanin tam ortasinda havanin buz gibi oldugu yerde ve zamanda yasamak isterdim.

Parmak uclarimin bile soguktan vücudumdan koptumu acaba düsüncesi oldugu anda yasamak isterdim.

Ben aski seninle afrikanin balta girmemis ormanlarinda yasamak isterdim.

Dört mevsimede rest cekmis bir caglayanin dibinde dolanirken.

Yada avini yakalamak icin insafsizca saldiran yirtici bir hayvandan kacarken yasamak isterdim.

Kimbilir ormanin icinde kaybolup tekrar yolu bulabilmek icin cabalarken yasamak isterdim.

Yada savasin icinde yikilmis har yerden bomba sesleri gelirken yasamak isterdim.

Veya batmak üzere olan bir gemiden kurtulabilecekmiyiz acaba sorusunu beynimizi oksarken yasamak isterdim.

Kisacasi bir tanem ben ASKI seninle en zor anlarda ve yerlerde yasamak isterdim.

Yoklugun bol caresizligin kol gezdigi ama ümitlerin bitip tükenmedigi zamanda yasamak isterdim.