Aşkı Nefret Trenlerinde Bıraktık

Heyecanlarımdan başka hiçbir şey yok elimde
Sahillerin suyunda yürümekten başka

Sevmek varken sevmemekte direnen aşklarımızla
Ne kadar krokiler karaladık buruşuk kağıtlara

Aşkı nefret trenlerinde bıraktık çaresiz
Zaman ödemelerinde kadere ilmekler attık

Beni bulmak ve beni anlatmak olmalıydı sözüm
Hep sende kırık bir plak gibi takılıp yattık

Tanıyor muydun yeryüzünü ve beni bilmiyorum
Geçmişin bahçelerinde üzümler tattık

Her anafor ters bir piramit gibi durur
Bazen de birbirimize birer sırattık

Gece yarısı ve sabah düşünceleri bir olmuyor
Hayallerimizi uçurduk, belki de böyle battık

Yine seni anlamaya çalışmam hep nafile
Ebruli bir renk katamıyorum su üzerinde aşka