Aşkı Memnu Şiiri - Kanber İhsan Öcel

En güzel tarifini şair yapar aşkın.
O da anlayana!
Bir koruk üzüm gibi ekşitir endişelidir, buruşturur yüzünü,
Sonra der diyeceğini.

Aşkı gördüm gözlerinde bin pare olmuş düşmüş yerlere
Telaşlanmış yüreğiyle ayakları dolaşmış yüzü henüz yerde

Gözlerinde bin pişmanlık ilk öpüşten kalma
Belki yağmurda yağmakta
Hala ıslak saçları yüzünde bir perde
İşte o tat ilk kez dudaklarında tuhafça,
Gözlerini açmaya cesareti yok ama,
Yok bunda işve, bir naz, cilve hiç yok
Bu AŞK sadece…/ sade /utangaç/ mutlak ama
Yürek hoplatan gönül bırakan,

Aşkı gördüm yürüyüşünde edasında
Çalım yok/ hile yok sade saf duru iken

Büklüm büklüm saçlarında,
Siyah göz kirpiklerin de bir damla katre olmuş inmiş yere
aşkın adı O işte.
Ah AŞK,

Hafif bir esinti gibidir bahar yeli sanırsın
Dilin çözülür gözlerin başka bakar güneşe
Kafa bile tutarsın babana cinsiyetin farketmez

Yanakların kızarır aldırmazsın,
Senin istediğin senindir şimdi
Tutup bir güzelin elini
Bin bir dolambaçsız söylevle
Kahramanım bende

Hiç kıymeti yok edilmemiş sözlerin
Bakılmamış bir yürek,
Kuru kavruk havlu atmış yenilmiş bir bilek
Yoksa ömrü bitiren nedir sandın
Onu sözlerine dökmedikten sonra

28 Şubat 2008